Süperiletkenlik, 1911 yılındaki keşfinden bu yana fizikçilerin ağır ilgisini çeken bir alan. Basitçe açıklamak gerekirse, elektrik akımı bir ortamdan geçerken direnç ile karşılaşır. Gerecin iletkenliği arttıkça direnci azalır. Birtakım gereçler, düşük sıcaklıklarda garip bir özellik gösteriyor ve dirençleri sıfıra düşüyor. Haliyle elektrik akımı da kesilmeden, kayba uğramadan iletiliyor. Direncin sıfır olduğu ve Meissner tesiri isimli tesir görüldüğünde süperiletkenlik ortaya çıkıyor.
Sıfır derecenin üstünde süperiletkenlik, uzun müddettir merak edilen ve araştırılan bir bahis. Bu hususta çalışmalar yapan araştırmacıların emeli ise güç transferi, bilgi transferi ve elektrikli motorlarda yeni bir çığır açmak olarak gösteriliyor.
Daha evvelki rekorun sahibi olan Mikhail Eremets, yeni araştırmasında lantanum hidrid isimli yeni bir malzemeyi kullandı. 170 gigapascal basınç altında, -23 derecede bu gerecin harika iletken özellikler gösterdiği ortaya çıktı. Bu da hayli umut verici bir gelişme, bilhassa de bir evvelki rekorun -58 derecede olduğu göz önüne alınınca.
Araştırmacılar, makalelerinde 50 Kelvin’lik bu sıçramanın, oda sıcaklığında yüksek basınç altında süperiletkenlik elde etmek için umut vaat ettiğini belirtti.
Süperiletkenlik için yapılan üç test var ve yeni unsur bu testlerden ikisinde başarılı olmayı başardı. Bunlardan birincisi direnci sıfıra indirmek oldu. Başkası de süperiletken ısısı düştükçe elementlerin daha ağır izotopları ile değişiminin gözlenmesi oldu. Meissner tesiri testi ise başarısız oldu.
Meissner tesiri konusunda yapılan test başarısız olsa da büsbütün ümitsiz bir durum değil. Araştırmacıların bu durumu gözlemlemekte başarısız olmalarının nedeni, ellerindeki örneğin manyetizma ölçüm aletleri ile incelenemeyecek kadar küçük olması. Yeniden de süperiletkenin dış manyetik alanında değişimler olduğu gözlemlendi. Tam olarak Meissner tesiri olmasa da bu durum umut verici olarak kabul ediliyor.
Araştırma Nature mecmuasında yayımlandı.
