İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Van Bölgesi Tarih ve Arkeoloji Merkezi Müdürü Doç. Dr. Erkan Konyar başkanlığında yürütülen ve Kültür ve Turizm Bakanlığının müsaadesiyle 10 üniversiteden vazifeli arkeolog ve bilim insanlarından oluşan 50 kişilik bir takım, Van Kalesi’nin kuzey bölgesindeki höyükte çalışmalarını sürdürüyor.
Çalışmalar kapsamında ortaya çıkan mimari yapıların Urartu periyodunda inşa edilen kerpiçlerin benzerleriyle onarılması planının yanı sıra Urartu tarihi, kültürü ve hayat biçimine yönelik de bulgular elde ediliyor. Yürütülen hafriyat çalışmaları, Urartuların yaşadığı en büyük alanda ağırlaştırılmış durumda. Bu alanda ortaya çıkan iskelet ise araştırmacıları şaşırttı. Bulunan bayan iskeletinin 2.700 yıl öncesine ilişkin olduğu düşünülüyor. Kafatası olmayan bu garip iskelet, bacakları karna yanlışsız çekik ve yan tarafına yatırılmış formda bulundu.
Doç. Dr. Konyar, hafriyat çalışmalarında Urartuların son periyotlarda höyük alanını daha çok nekropol (mezarlık) olarak kullandığını tespit ettiklerini söyledi. Yerleşim alanlarının içerisinde bir mezarlığın bulunmasının genelde rastlanmadık bir durum olduğunu belirten Konyar, Urartuların çoklukla mezarlarını yerleşim yerlerinin dışına kurdukları için bu bulunan iskeletin epeyce değerli olduğunu vurguladı.
Konyar, “Urartularda kafataslarının daha ihtimam gösterilip öbür alanlara bırakılma geleneği var. Evvelki yıllarda farklı bölgelerde yaptığımız hafriyatlarda da birebir davranışı görmüştü” açıklamasını yaparken bulunan iskelet üzerinde çalışmaların devam ettiğini, antropologların kafatasının bilerek mi kesilmiş yoksa çürüdükten sonra mı ayrılmış olduğunu araştırdıklarını belirtti. Araştırmacılara göre iskeletin üzerinden çıkan takılar, biblolar ve boncuk kolyeler, höyükte aristokrat bir bölümün yaşadığını ortaya koyuyor.
