Dört buçuk milyar yıl evvel Güneş Sistemi oluşurken gezegen boyutundaki objeler Dünya'ya çarparak Ay'ın oluşumuna sebep oldu. Dünya ve Ay'ın oluşumu tamamlandıktan sonra ikisine de meteorların çarptığı bir evre atlatıldı.
İkisi de ortak bir yerden gelmiş olsa da Dünya ve Ay ortasında değişik farklılıklar bulunuyor. Altın, iridyum, platin ve paladyum üzere elementler, Dünya'daki oranları göz önünde bulundurulduğu vakit Ay'da son derece az bulunuyor. Meteorların bu elementleri getirdiği düşünüldüğü için Dünya ve Ay'da bulunan siderofil element oranı ortasındaki farklılık, bilim insanlarını yüz milyonlarca yıldır gelişen meteor yağmurlarını araştırmaya itti.
Bu sorunun anlaşılması, Dünya ve Ay'ın bugün bildiğimiz haline gelmesini anlamamız konusunda büyük bir ehemmiyet arz ediyor. Kaliforniya Üniversitesi'nde Dünya ve Gezegen Bilimleri profesörü olan Qing-zhu Yin, mevzuyla alakalı olarak “Bu, Ay'ın nasıl büyüdüğünü anlamamız konusunda büyük bir sorun oldu” açıklamalarında bulundu.
Yin ve meslektaşları, son derece siderofil (metalik demirle bulunma eğilimi gösteren) elementler üzerine bir araştırma gerçekleştirdi. Bu gereçleri Ay ve Dünya'ya getirebilecek milyonlarca model tasarlayan araştırmacılar, Ay'daki krater sayısından hesaplanan kestirimi meteor çarpma sayısıyla modellerini eşleyerek uygun modeli buldu.
Yin ve meslektaşları, siderofil elementlerinin Ay'da 4,35 milyar yıl evvel ortaya çıktığını belirtti. Bu vaktin da Ay'ın magmasının okyanuslarla kaplanarak soğuma evresine denk geldiği söylendi. Bu vakitten evvel gelen siderofil elementlerin Ay'ın demir çekirdeği tarafından emildiği düşünülüyor.
Tüm bu açıklamalar bir ortaya getirildiği vakit Ay ve Dünya ortasındaki siderofil farklılıklarının sonucu açıklanabiliyor. Qing-zhu Yin, “Bu işin en hoş yanı bu. Tüm modüller yerli yerine oturuyor. Diğer biri farklı problemler bulana kadar şu anki sorunu çözdük” açıklamasında bulundu.
