İnsanlık olarak üstünde yaşadığımız gezegenin havasını, suyunu, toprağını kirlettik fakat görünüşe nazaran bu da yetmemiş olacak ki dünyamızın yörüngesinde ve uzayda da çöp biriktirmeye başladık.
Bir uzay aracından kopan vidadan, misyonunu tamamlamış ve büsbütün başıboş halde gezen uydulara kadar yararsız olarak nitelendirilebilecek her şeye uzay çöpü ismi veriliyor ve 10 milyon kesimden oluşan bir uzay çöpü olduğu varsayım ediliyor. Bunlar ortasında teleskoplarla ve radarlarla takip edilemeyen saatteki suratı 28 km’ye ulaşabilen çöpler de bulunuyor.
European Space Agency (Avrupa Uzay Ajansı) tarafından yayınlanan bilgilere nazaran, dünyanın yörüngesinde 8 bin 950 uydu bulunuyor. Uzaya fırlatılan 5 bin uydunun ise yalnızca 950 tanesi çalışır durumda. Bu uyduların dünyaya tekrar geri dönmelerinin maliyeti çok yüksek olduğu için uzayda kalmaları tercih ediliyor ve uzay çöpü haline geliyorlar.
Tarihin birinci uzay çöpü olarak kabul edilen şey ise ABD tarafından 17 Mart 1958 yılında uzaya fırlatılan Vanguard I uydusu.
Uzay çöplüklerinin tesirleri ise boyut fark etmeksizin çok büyük olabiliyor. Saatteki suratı 7-8 km’yi bulan ufak parçacıklar, uyduların en büyük düşmanları ortasında yer alıyor. Bu kesimlerin tesirlerini daha âlâ bir biçimde anlatmak gerekirse 0,2 mm çapındaki bir kuru boya parçacığının, 1983’te Challenger uzay mekiğinin kabin camını kırdığı biliniyor.
Bu sorun çözülmek istense de şimdi dikkate bedel bir tahlil üretilebilmiş değil.
